Absil, Abstemius, Abt, Abuk Ahmed Paşa

ABSİL (Jean)

Belçikalı besteci (Peruvvelz.’ Hainaut, 1893). Brüksel konservatuvarında org, armoni ve füg birincilik ödüllerini kazandı. Orkestrasyonda Paul Gilson’un öğrencisiydi, Agniez ödülünü ve Roma ikincilik ödülünü kazandı (1922). Her tarzda besteleri vardır: lirik eserler (Peau d’Ane [Eşek Derisi] 1937, le Chapeau Chinois [Çinli Şapkası, bir çeşit zil] 1936, les Voix de la M er [Denizin Sesleri] 1953); orkestra ve oda müziği eserleri (beş senfoni, rapsodi, süit, serenat, trio, kuator. kentet, konçertolar, senfonik varyasyonlar, bir senfonik şiir (la Mort de Timagiles [Timagiles’in Ölümü] 1931, v.b.), bir kantat (les Chants du Mort [Ölümün Şarkıları] 1943), kutsal cuma için bir Threnos 1946).

ABSTEMİUS

XVI. yy. İtalyan hümanisti, Lorrenzo Bevilacqua’nm latinleştirilmiş adı. Macerata’da doğdu. Birkaçı La Fontaine tarafından taklit edilen latince bir masallar derlemesini yazdı: Hecatomythion.
ABŞALOM, Davud’un oğlu. Babasına karşı düşmanlarıyla elbirliği etti, Kudüs’ten kaçmak zorunda kaldı. Kaçarken uzun saçları bir ağacın dallarına takıldı, ve ağaca asılı kaldı. Peşine düşmüş olan Yoab, Davud’un emrine rağmen onu öldürdü.

ABT (Roman)

İsviçreli mühendis (Bünzen 1850-Luzern 1933). Dağ demiryolları uzmanı. Kablolu trenler ve dişli demiryolları inşa etti.
ABUD (İbrahim), Sudanlı general ve siyaset adamı (Sinkat 1900). 1956’da Sudan ordusunun başkumandanı. 17 Kasım 1958’de iktidarı ele geçirdi ve parlamento rejimine son verdi. 15 Kasım 1964’te, güneyli halkın ayaklanmasına karsı koyduktan sonra, devlet başkanlığından ve ordu başkumandanlığından ayrıldı.

ABUK AHMED PAŞA

Osmanlı kumandanı ve devlet adamı (1859, 7-1923, ?). Harp okulunu bitirdikten sonra binbaşı rütbesiyle, Osmanlı devletinin Belgrad elçiliğine ataşemiliter oldu. Ferikliğe kadar yükseldi. Balkan savaşında (1912) Şark ordusunu teşkil eden dört kolordudan birinin kumandanlığına getirildi. Mahmud Şevket Paşanın katli (1913) olayını, Prens Sabahaddin ve Salih Paşayla anlaşarak tertipledikleri söylenir, ittihad ve Terakki fırkasına içten bağlıydı, buna rağmen yaptığı işler fırkası tarafından hoş görülmediği için, Enver Paşanın Harbiye nazırlığı zamanında emekliye çıkarıldı (1914). Mondros mütarekesinden sonra Damad Ferid Paşanın ikinci kabinesinde Harbiye, dördüncü kabinesinde Nafıa nazırlıkları görevini aldı.

Hadi Paylaş!Share on FacebookTweet about this on TwitterShare on Google+Share on RedditPin on Pinterest

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.