Fransız hekimi, felsefecisi ve sözlükçüsü (Paris, 1801-Paris, 1881).
Bir küçük-burjuva aileden gelen Emile Littre, henüz çok genç yaşlardayken araştırmaya, incelemeye olan tutkusuyla dikkati çekti. Önce tıbba yöneldi ama başarılı bir öğrenimden sonra doktorasını hazırlamaktan vazgeçti. Babasının ölümü üstüne ailesinin bakımını bütünüyle üstlenmek zorunda kalınca kendine özel bir muayenehane açamadı; buna karşılık bazı hastanelerde çalıştı.
Yaşamı boyunca iki tıp dergisinin kurucuları arasında yer alan ve Hippokrates’in bütün yapıtlarını fransızcaya çeviren (1839-1861) Littre, cumhuriyetçi görüşlerin yanlısı olarak 1830’daki olaylara katıldı. 1831’de National’in yazı kadrosuna girerek burada yirmi yılı aşkın bir süre çalıştı. 1838’de Academie des İncriptions’a üye oldu ve 1844’te Histoire litteraire de la France’m (Fransa’nın Edebiyat Tarihi) yayımını sürdürmekle görevli kurula atandı. Fransız dilinin kökeni ve evrimi konusundaki araştırmalara bu dönemde başladı; ayrıca aynı yıl içinde Auguste Comte ile tanışması da çalışmalarında belirleyici bir etken oldu. Pozitivizmin ateşli savunucuları arasına katıldı ve bu akımın Fransa’da gerçek uygulayıcılarından biri olarak görüldü. 1867’de Wyrouboff ile birlikte Revue de philosophie positive’i (Pozitif Felsefe Dergisi) kurdu ve bu dergide “Origines organiques de la morale” (Ahlakın Organik Kökenleri , 1870) adlı yazısını yayımladı.
1848 Devrimi’nden sonra Paris Belediye Meclisi üyesi olan Littre pozitivizmi dilbilime uygulayarak 1863’te temel yapıtı Dictionnaire de la langue française’i (Fransız Dilinin Sözlüğü, 1863-1873) yazmaya başladı; on yıl boyunca sözcüklerin anlamlarını vermeye ve kullanımlarını belirlemeye çalıştı.
Fransız Akademisi’ne üye (1871), Seine milletvekili ve temelli senatör seçilen Littre yaşamının sonuna kadar dilbilim ve felsefe çalışmalarını sürdürdü.
Son Yorumlar