Kalp Elektrosu (Elektrokarsiyografi) Nedir?

Kalbın işleyişini inceleyen yöntem (kalp elektrosu da denir).

Tıpta 1903’ten bu yana başvurulan bu yöntem, elektrikardiyograf olarak adlandırılan bir araçla kalp tarafın­dan üretilen elektrik akımlarım top­lamaya dayamr. Elektrokardiyograf, akımları elektrokardiyogram denen bir çizgiye dönüştürerek yansıtır. Kalbin kasılmasına, kalp dokusunun kutuplaşması ile kutupsuzlaşmasını gösteren ve uyan akımlan adını alan elektrik akımlan eşlik eder. Bunlar, elektrotlar yardımıyla yakalanan ve büyütülünce bir ekran üstünde görünebilen ya da magnetik bir banda kaydedilebilen akımlardır. Madensel elektrotlar, önceden tuzh bir macunla kaplandıktan sonra de­riye uygulanır. Bunlar çok çeşitli olan derivasyonlan oluştururlar:

1. Bedenin birbirinden çok uzak böl­geleri arasındaki potansiyel farkları­nı ölçmeyi sağlayan Einthoven’m üç standart ikikutuplu derivasyonu. Elektrotlar el ve ayak bileğine bağla­nır: I. derivasyon (D 1), sağ kol-sol kol; D. derivasyon (D II), sol bacak-sağ kol; m. derivasyon (D m), sol bacak-sol kol arasındadır.

2. Wilson’ın çevresel tekkutuplu de­rivasyonlan. Bunlar, pozitif kutbu oluşturan bir araştırıcı elektrot yar­dımıyla kol ve bacaklardaki potansi­yel değişikliklerini ölçmeye yarar. Bu potansiyel negatif kutbu oluşturan bir referans elektroduyla (referans elektrodunun potansiyeli sabittir) karşılaştırılır. Söz konusu potansiyel, her iki el bileğiyle sol ayak bileğine bağlanan, her biri 5 000 Ohm’luk 3 direncin ortak noktasının potansiye­lidir. Derivasycnlar VR (sağ kol), VL (sol kol) ve VF (sol bacak) adını alır.

3. Goldberger’in çevresel tekkutup­lu derivasyonlan. Bu düzenlemede, referans elektrodu, elektriksel açı­dan kısa devre halindeki iki uçla bağlantılıdır. Derivasyon adlan, aVR, aVL ve aVF’dir.

4. VVilson’ın tekkutuplu kalp önü de­rivasyonlan. Referans elektrodu Wil- son tipindedir. Araştırıcı elektrotlar kalp yakınına yerleştirilir. Bunlar sı­rasıyla: Vı (göğüs kemiğinin sağında); V2 (göğüs kemiğinin solunda); V3 (V2 ile memenin tam ortasında); V4 (me­me altında); V5 (meme ve koltukaltı çizgisinin tam ortasında); V0 (kol­tukaltı çizgisi üstünde).

Elde edilen özel çizgi, yani elektro­kardiyogram normal durumda, izo- elektrik çizginin her iki yanında bir kalp atımı boyunca birbirini düzenli olarak izleyen sivri tepeler görülür. Bunlar P, Q, R, S, T, U dalgalan ola­rak adlandırılırlar. P dalgası kulakçı­ğın kasılmasına denk düşer; QRS kompleksi her iki karıncığın kasılma­sını yansıtır; T dalgası karıncık kasıl­masının sonunu ve kalp kasının ku­tuplaşmasını karşılar; U dalgasının bir tanı değeri yoktur. Elektrokardiyografi, kalp muayene­sinde birinci derecede önemlidir. Ri­tim bozukluktan konusunda bilgi ve­rir ve bazı kalp hastalıklarım (kalp dış zan iltihaplan, zehirlenmelere bağlı bozukluklar) doğrular. Özellikle gö­ğüs anjini gibi hastalıklar boyunca ve kalp kası enfarktüsü konusunda çok önemli bilgiler verir.

Hadi Paylaş!