Kuzey Kore Hakkında Bilgi

Kore Demokratik Halk Cumhuriyeti, önce S.S.C.B’ne yaklaştı, sonra Çin-Sovyet çatışma­sında Çin’in yanında yer aldı. 1972 Kasımında yeni bir anayasa kabul edildi: Kim Î1 Sung cumhurbaşkanı seçildi, bir ay sonra yapılan seçim­lerde İşçi Partisi oyların % 100’ünü aldı.

Ülkede tarıma elverişli topraklar azdır (% 5’i pirinç tarlası olmak üzere, ülkenin % 16’sı). Başlıca ürünler pirinç, buğday, soya, tütün ve pamuktur. 1946’daki tarım re­formu sırasında 960 000 ha toprak dağıtıldı; 1954’te küçük topraklar ortaklaşa çiftliklerde toplandı; 1959’da ailelerin çoğu kooperatiflerde çalışmaktaydı. Makineleşme ve sulamadaki ilerlemeler sayesinde tarım üretimi önemli ölçüde arttı.
Kuzey Kore’nin önemli yeraltı gelir kaynakları vardır: Pyongyang, Sarivon ve Kilchu bölgelerinde kömür, kuzeybatıda (Musan ve Chong- jin’de) demir filizi çıkarılır; tungsten, boksit, bakır ve petrol önemli gelir kaynakları oluştururlar. Elek¬trik enerjisi aşağı yukarı bütünüyle akarsulardan sağlanır; kuzeydoğuda çok sayıda santral vardır.

İlk üç yıllık ‘(1954-1956) planda ağır sanayiye öncelik verildi; 1956’da sanayi üretimi 1949’daki- nin iki katma çıktı. 1957-1962 beş yıllık plan hedeflerine yalnızca üç yıl içinde ulaşıldı, ama onu izleyen yedi yıllık plan (1961-1967) 1970’e kadar uzatıldı. Bir darboğazın so-nucu olan bu gecikme kuşkusuz iki nedenle açıklanabilir: Ordu yatırımlarının iktisadın zararına işlemesi ve Kuzey Kore’nin sanayi ve askerî donanımı açısından sıkı sıkıya bağımlı bulunduğu S.S.C.B’yle arasının açılması. 1971 yılı, altı yıllık (1971-1976) planın başlangıcı oldu. 1972’de bütçe 1971’dekine göre % 14 oranında arttı, katışıklı ulusal ürün 1976’da 25 000 milyon dolardan 1978’de 46 000 milyon dolara yükseldi. 1977’de Kuzey Kore, ağır bir iktisadi bunalım dönemine girdi: Yö- neticilierin hızlı bir teknolojik ge­lişme sağlama isteğine karşılık, dış borçlar büyük ölçüde kabarmıştı. Bu duruma çözüm olarak, ikinci yedi yıllık planda (1978-1984) enerji, özellikle de kömür üretimi­nin yoğunlaştırılması, çelik ve kimyasal gübre gibi üretim alanla- rınınsa güçlendirilmesi öngörül­dü.

1987’de uygulamaya konan üçün­cü yedi yıllık planda (1987-1993) büyüme hızının % 7,9 olması ön­görülürken, dış siyasette Çin ve

S.S.C.B’yle ilişkilerin geliştirilmesi için girişimlerde bulunuldu. 1988 Ağustosundan başlayarak, Kuzey Kore ile Güney Kore heyetleri ara­sında görüşmeler yapıldı ve Kuzey Kore başkanı Kim İl Sung, iki Ko­re’nin mutlaka ve kısa sürede bir­leşmeleri gerektiğini öne sürerek, her iki devletin eşit oranda temsil edileceği bir konfederasyon oluştu­rulmasını önerdi. 24 Mayıs 1990’da Kim İl Sung, beşinci kez cumhurbaşkanlığına seçildi. 1991 Ocağından başlayarak S.S.C.B. ve Doğu Avrupa ülkelerinin petrol dışsatımını uluslararası pazar fiyatı üstünden dolarla yapmaya başla­maları, petrolünü S.S.C.B’den satın alan Kuzey Kore’nin, 1970’ten son­ra hep açık vermiş olan bütçesin­deki gediği büyüttü. 1991 Eylülünde Kuzey Kore ve Güney Kore Bir­leşmiş Milletler’e üye alınırken, iki ülke arasında Kore yarımadasında nükleer silahların kaldırılmasına ilişkin bir anlaşma imzalandı.

Hadi Paylaş!Share on FacebookTweet about this on TwitterShare on Google+Share on RedditPin on Pinterest

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.