Mauriac Kimdir?

Fransız yazarı Mauriac (Bordeaux, 1885-Paris, 1970).

Bordeauxlu zengin bir burjuva aile­sinden gelen François Mauriac’m ço­cukluğu hüzünlü, sıkmtüı bir ortamda geçti (bu hava sonradan birçok yapı­tına yansıdı). Bordeaux Edebiyat Fakültesi’ni bitirdi ve bu arada Racine, Pascal, Baudelaire, Rimbaud gibi Fransız yazarlarım büyük bir coşkuy­la okudu.

1906’da Paris’e yerleşerek kendim tü­müyle edebiyata verdi. Bir şiir derle­mesi olan Les Mains Jointes (Birleşmiş Eller, 1909) Maurice Barres tarafın­dan ügiyle karşılandı. 1912’de Kato­lik bir dergi olan Les Cahiers’yi kur­du, 1913’te ilk romanı L’Enfant charge de chaînes’i (Zincire Vurulmuş Ço­cuk), 1914’te de La Robepretexte’i ya­yımladı. Birinci Dünya savaşından sonra, edebiyat etkinliğini yeni ro­manlar yazarak sürdürdü: La Chair et le sang (Et ve Kan, 1920); Bordeaux’da yaşayanları anlattığı Preseances (1921).

Mauriac,1922’de yayımladığı Le Baıser au lepreux (Cüzamlıya Öpücük) ile ün kazanmaya başladı; bu yapıtın­da taşra burjuvazisinin acımasız dün­yasını anlatırken, büyük bir romancı­ya özgü çarpıcı üslubuyla da dikkati çekti.Le Rencon tre a vec Pascal (Pas­cal ile Karşılaşma, 1926), La Vie de Jean Racine (Jean Racine’in Yaşamı, 1928), Souffrances et bonheur du chretien (Hıristiyamn Acıları ve Mut­luluğu, 1931) gibi birçok edebiyat eleş­tirisi, anı ve deneme kitabı yayımla­yan Mauriac daha çok romanlarıyla ilgi gördü: Genitrix (1924); Aşk Çölü (Le Desert de l’amour, 1925); Therese Desqueyroux (1927); Yılan Düğümü (Le Noeud de viperes, 1932); Le Mystere Frontenac (Frontenac Gize­mi, 1933); Gecenin Sonu (La Fin de la nuit, 1935); Kara Melekler (Les Anges noirs, 1936); Les Chemins de la mer (Denizin Yolları, 1938); La Pharisienne (Ferisî Kadın, 1940); L ‘Agneau (Ku­zu, 1954).

Bir başka Fransız romancısı Roger Martin du Gard tarafından doğuştan romancı olarak nitelenen ve büyük romancılaruı yarattıkları gerçek kahramanlara yeni kahramanlar kattığı gö­rüşü ileri sürülen François Mauriac, 1933’te Fransız Akademisi’ne üye se­çildikten sonra, bir gazeteci olarak si­yasal tartışmalara katıldı. Francoculuğa. Alman işgaline (Le Cahier noir [Kara Defter]), Cezayir savaşına kar­şı yazdığı sert makaleleri önce Jour­nal (Günlük, 1934-1951), daha sonra Biocnotes (Not Defterleri, 1958-1961) adlı kitaplarında bir araya getiren Mauriac, İkinci Dünya savaşı sonra­sındaki sol Katolik gençliğinin sözcü­sü oldu.

Romanlarında ruhsal çözümlemeleri başarıyla gerçekleştirmesi ve insan yaşamını yoğun bir sanatsal güçle yo­rumlaması nedeniyle 1952’de Nobel Edebiyat Ödülü’nü alan Mauriac’ın romanları dışında, tiyatro oyunları (Asmodee, 1938; Les Mal Aimes [Se­vilmeyenler, 1945]; Le Passage du Malin, 1950; Le Feu du ciel, 1950), öz yaşamöykülfıri (Memoires interieurs [İç Anılar, 1959]; Nouveaux Me­moires interieurs [Yeni İç Anılar, 1965]) ve yaşamöyküleri (De Gaulle, 1964) de vardır.

Hadi Paylaş!