Fransız ozanı Lamartine Hayatı ve Şiirleri

Fransız ozanı (İviScou, 1790 – Paris, 1869).

Çocukluğu Müly’de (Saöneet Loire), kralcı bir taşra soylusu olan babası, annesi ve beş kızkardeşi arasında ge­çen Alphonse de Lamartine, Belley (Ain) Koleji’nde okuduktan sonra 1808-1814 yıllan arasında başıboş bir yaşam sürdü. 1816’da julie Charles’la karşılaştı ve onu, 1820’de büyük başarı kazanan Meditations poetiçues’te (Şiirsel Düşünüşler) Elvire olarak canlandırdı.

Ozan Ve Siyaset Adamı

Lamartine, Birch adlı bir İngiliz kadı­nıyla evlendi ve Napoli büyükelçiliği ataşesi oldu. 1823 ’ te Nouvelles Medi­tations poetiques (Yeni Şiirsel Düşünüşler) yayımladı. 1825-1828 yıllan arasında Floransa’da maslahatgüzar­ken Harmonies poetiques et Religieuses’deki (Şiirsel ve Dinsel Uyumlar, 1829) şiirlerin birçoğunu yazdı. Fran­sız Akademisi’ne üye seçüdi (1829) ve Temmuz devriminden sonra siyasete atıldı. Seçimlerde başarısızlığa uğra­dı. Karısı ve kızıyla Doğu’da yolculu­ğa çıktı (1832-1833). Kızı julia bu yolculukta öldü.

Lamartine, Yunanis­tan’ı, Türkiye’yi, Suriye’yi, Filistin’i ve Lübnan’ı gezdi ÇVoyage en Orient [Do­ğu’ya Yolculuk, 1835]). Meclis’e seçi­lince (1833), Fransa’ya dönmek zorun­da kaldı. Önce ateşli bir lejitimistti daha sonra hiçbir partiye bağlanma dan Temmuz monarşisini destekleme­ye yöneldi. Siyasal ustalıktan çok gü­zel konuşmasıyla dikkaü çekti, jocelyn (1936), la Chute d’un ange (Bir Mele­ğin Düşüşü, 1838) ve RecueiUements poetiques’ı (Şiirsel îçekapanışlar, 1839) yazdı.

Histoire des Girondins (Jirondenler Tarihi, 1847) adlı yapıtıyla büyük ün ve sevgi kazandı. 1848 Şubat devrimi cumhuriyeti ilan edince, Lamartine geçici hükümetin üyesi ve dışişleri ba­kanı oldu. Nisanda büyük oy toplaya­rak yeniden seçilince, eskiden müca­dele ettiği radikallere yaklaştı ve bu yüzden ılımlı seçmenlerinin hoşnut­suzluk duymasına neden oldu. Presti­ji azalmaya başlamıştı ve iki kez bas­kı önlemlerinin alınmasına katıldı. Kurucu Meclis 9 Ekim 1848’de cum­hurbaşkanının seçilme biçimini karar­laştırırken yaptığı bir konuşmayla, ge­nel oyla seçimin kabul edilmesini sağ­ladı.

10   Aralık 1848 seçimlerinde cumhur­başkanlığına adaylığını koydu ve bü­yük bir başarısızlığa uğradı. Siyasal yaşamının sonu gelmişti artık. Serve­tini yitirmiş ve borçlanmıştı. Kitapla­rını kendi hesabına basmaya çalıştı. Son yıllarını yeğeni Valentine de Cessiat ile birlikte geçirdi. Yoksulluk ve ilgisizlik içinde ölerek Saint-Point’da (Saöne et Loire) gömüldü.

Şiirleri

Lamartine, lirik ve “destansı-felsefi” diye sınıflandırılabilecek olan şiirle­riyle ün yaptı. Birinciler şunlardır: Meditations poetiques (Şi­irsel Düşünüşler, 1820); Nouvelles Meditations poetiques (Yeni ŞiirselDüşünüşler, 1823); Harmonies poetiques et religieuses (Şiirsel ve Dinsel Uyumlar, 1830); RecueiUements poetiques (Şiirsel îçekapanışlar, 1839) ve la Vigne et la maison (Bağ ve Ev) gibi bazı şiirler. Küçük bir kitap olan Me­ditations poetiques, beğenilerine tamı tamına yanıt verdiği için Restorasyon toplumu tarafından coşkuyla karşı­landı. Lamartine bu yapıtında büyük lirik temaları ele alıyordu. Aşk (A EIvire [Elvire’e]; le Lac [Göl]; le Souvenir [Anı]), doğayla hüzünlü dufgusal birleşme (1 ’İsolement[Y alnızlık]; 1 ’Automne [Sonbahar]; le Vallon [Vadi]) ve ölüm (le Desespoir [Umutsuzluk]) te­malarını işliyor ve bu bunları ayrıca dinsel inancıyla yoğuruyordu (la Priere [Dua]; l’Homme [İnsan]; l’İmmortalite [Ölümsüzlük]). Nouvelles Meditations poetiques’te aynı özellikler, daha büyük bir ince­lik ve rahatlıkla gerçekleştirilmiştir (İschia, les Preludes [Prelüdler], le Crucifix [Haç]). Daha gizemci bir ha­vası olan Harmonies poetiques et religieuses’de Lamartine’in birkaç başyapıtı yer alır (Hymnes du soir, de la nuit, du matin [Akşam, Gece ve Sabah İlahileri]; le Chene [Meşe]; l’İdee de Dieu [Tanrı Düşüncesi]; vb.). Novissima Verba gibi bazı parçalarsa tamı tamına felsefi nitelik taşır.

Ama ozanın en güzel şiiri, hiç kuşku­suz, çocukluğunun geçtiği Milly’ye duyduğu özlemi dile getirdiği parça­dır.“Destansı-felsefi” şiirleri arasınday­sa la Mort de Socrate (Sokrates’in Ölümü, 1824), le Dernier Chant de p’elerinage de Childe Harold (Childe Harold’un Haccınm Son Şarkısı, 1825), Lamartine’in insanlık tarihini anlata­cak büyük destanının iki parçası olan jocelyn (1836) ve la Chute d’un ange (Bir Meleğin Düşüşü, 1838) yer alır. Lamartine şiirlerinin yanı sıra, ro­man, yolculuk anıları, tarih, vb. tür­lerde de yapıtlar vermiştir.

Hadi Paylaş!