Japonya Coğrafi Özellikleri

Uzakdoğu’da ülke.

Asya’nın doğu kıyıları karşısında yer alan Japonya, kuzeyde Ohotsk denizi, batıda Japon denizi, doğuda ve güney­doğuda Büyük Okyanus, güneybatıda Doğu Çin deniziyle çevrili bir adalar ülkesidir.

Japonya toprakları 46. paralelle 31. paralel arasında bir yay biçiminde di­zilmiş irili ufaklı 3.400 adacık üstüne yayılmıştır. Ama ülke gerçek anlam­da, kuzeyden güneye doğru sıralanan başlıca dört büyük adadan oluşur: Hokkaido, Honşu (Honshu ya da Hondo), Şikoku (Shikoku) ve Kyuşu (Kyushu).

Miyajima adası

Torii, Şintocuların tapmaklarının girişlerine diklikleri ağaç, taş ya da tunçtan bir revaktır. Resimde görülen Miyajima adasındaki İtsu şima Cinga torii’si, bunların en önemlilerindendir.

Uzun bir jeoloji evriminin sonucunda ortaya çıkan dağlar, yüzeyin % 85’ini kaplar. Günümüzdeki yüzey şekilleri­nin oluşumu, hâlâ etkin olan elli ka­dar yanardağ ile çok sık görülen yer sarsıntılarının (yılda 400-500 kez) da kanıtladığı gibi tamamlanmamıştır.

Bu olgular takımadanın, Honşu’nun doğusunda japon deniz çukuru (10.605 m) ve Hokkaido’nun doğusunda Kuril çukuruyla (10.389 m) belirgin­leşen büyük yerkabuğu çöküntüsünün sınırındaki konumuyla açıklanır. Yüzey şekilleri, Tokyo’nun doğusunda birleşerek japon Alpleri’ni oluşturan iki dağ kıvrımından oluşur; bunlardan biri japon denizi boyunca uzanır, öbü­rü de Büyük Okyanus’a komşudur, ja­pon Alpleri derin çöküntü alanlarıy­la çevrilidir: Doğuda bir bölümü çok sayıda yanardağla (Fuji Yama, 3.776 m: Azama Yama, 2.542 m; Nantai San, 2.491 m) dolu olan Fossa Magna vardır; batıda irili ufaklı adaların sı­ralandığı, henüz dolmamış Biva gölü çöküntüsü iç denizle uzanır ve Honşu’yu Şikoku’dan ayırır. Bu geniş dağlık bölgede çoğunluğu alüvyonlu kıyı ovaları olan düzlüklere pek az yer kalır (ülkenin % 15’i); Kanto hav­zası gibi bazı iç havzalara az rastlanır. Böylesine çeşitlilik gösteren bir topo­grafya, ülkeyi dışa kapalı küçük böl­gelere ayıran, derin girinti çıkıntılar­la son derece parçalanmış bir kıyının (26.500 km) oluşmasına yol açmıştır. Japonya’nın, konumu gereği ve bir adalar ülkesi olması nedeniyle, mu­sonlar Asya’sında kendine özgü bir yeri vardır. Ilık ve nemli güneydoğu musonu Japonya’ya, sıcak ve ağır bir tropikal yaz iklimi getirir. Kışın Asya kıtasının yüksek basınç alanlarına yol açan soğuk ve kuru kuzeybatı rüzgârı, Japon denizini geçerken nemlenir ve bol kar yağışlarına ne­den olur.

Ayrıca iklim, kuzeyden güneye doğ­ru bir mikro iklimler dizisi halinde çeşitlilik gösterir. İki deniz akıntısı­nın ters etkileri bu karşıtlıkları daha da artırır. Kutuptan gelen Oyaşiyo akıntısı. Hokkaido’nun doğu kıyıla­rıyla Honşu’nun kuzey kıyısını soğu­turken, tropikal kökenli Kuroşiyo akıntısı Kyuşu, Şikoku ve Hon­şu’nun güneydoğusunu ısıtır.

Bitki örtüsünün zenginliği iklimin çeşitlilik göstermesinden ve bol mik­tardaki yağışlardan kaynaklanır. Ta­kımadanın % 60’ı ormanlarla kaplıdır ve 168 ağaç türü saptanmıştır. 38. paralel, güneyde bol yapraklı ve her zaman yeşil bitkilerle yapraklarını dökmeyen ormanaltı bitkilerinin bir­birini izlediği astropikal bir bölge ile kuzeydeki ılıman bölgenin (gürgen, akçaağaç, meşe ve kozalaklı orman­ları) ayırım çizgisini oluşturur.

Hadi Paylaş!Share on FacebookTweet about this on TwitterShare on Google+Share on RedditPin on Pinterest

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.